Eu Son Galega...

¡SON GALEGA!

Si, toda eu, son galega,
Desde os altos montes
Ata as verdes veigas,
Nos inmensos Carballos…
Nas flores pequenas…
Nos majestuosos Castaños
Vaga a miña alma serena,
E sinto o meu sangue latexar
E como o meu corazón énchese,
Cando noto os aromas xurdir
Da miña terra...terra galega.

Nas súas costas escarpadas…
Nos seus pobos e aldeas…
Nas néboa das alboradas
E nas inmensas mareas,
Nos hórreos e as casas
E nos contos das vellas,
Deixa atrás o meu corazón, as súas penas,
E convértese a miña alma…
Nun alma feiticeira,

E toda eu...e toda a miña esencia,
Errase para sempre no ceo
Daquela, a miña terra galega.
​

 

Que lengua tan romantica, lo lei cuatro veces y mas o menos entendi el mensaje, me encanto osiris, Es gallego lo que escribes?

 

Gracias Orlando por leer este pequeño poema de morriña, de recuerdos.
Sí, es gallego, pero en el foro de generales, lo tengo en español, cuando quieras pasate por ahi y entenderas perfectamente lo que quiero expresar en el.
Un cordial saludo para tí.
¡Ah! y no soy osiris, soy osis:::blush:::