1. Invitado, ven y descarga gratuitamente el cuarto número de nuestra revista literaria digital "Eco y Latido"

    !!!Te va a encantar, no te la pierdas!!!

    Cerrar notificación

Idea para concurso da universidade de Vigo

Tema en 'La Torre de Babel' comenzado por Troto, 26 de Marzo de 2016. Respuestas: 0 | Visitas: 597

  1. Troto

    Troto Pablo Romero Parada

    Se incorporó:
    31 de Octubre de 2014
    Mensajes:
    1.660
    Me gusta recibidos:
    1.266
    Género:
    Hombre
    O desafogo que soe moverme
    a escribir é
    o de un chorrazo de amor
    entre o riso dalgunha
    estudante.

    Non sei, cen versos.
    Sempre fun de resumilo todo ao
    máximo.
    ¿Qué poema de cen versos non
    pode contarse quizais
    nalgunhos poucos?.
    ¿Qué poeta no pleno século XXI
    ten que facer semexante alarde
    das técnicas clásicas para
    poder dicir
    que escribiu algo
    estilísticamente atractivo?.

    Non me da a gaña de poñerme a falar
    do fermoso que se ve o Cuvi (campus)
    polas noites,
    xa que non teño nin puta idea de si
    realmente vese fermoso ou non.
    Non me da a puta gaña de que teña
    que poñerme a escribir en galego
    cando acostumo a facelo en castelán. O
    mellor será que o faga en castelán
    e logo o pase ao idioma patrio.
    E iso non quere dicir que non sexa
    un neocomunista-independentista
    disos dos que
    lles gusta ir con carteis
    de: “STOP desafiuzamentos” ou escribindo
    nas paredes cousas como:
    Jimmy vive, ou algunha outra merda así.
    Cen versos para un poema, xoder,
    nin que fora o maldito Salinas.
    Iste solo será un dos moitos que
    non van chegar xamais de volta, e nin se quera
    é un dos que teño maiores esperanzas.
    Entendo que carezo do tema, do linguaxe e
    dese carácter presuntuoso tan necesario
    para este tipo de concursos.

    Os chavales, últimamente, non cofían
    na poesía como medio de expresión, e
    probabelmente sexa porque na escola
    ensináronnos a que a poesía é
    un conxunto de maricóns falando
    á súa amada en rima octosílabo
    consoante.

    É o momento de que deixe de importarnos
    un carallo
    as normas.
    Co papel en branco, e
    en plena liberdade, pódense facer
    moitas cousas. Tal vez así se
    inscriban y se atrevan a ler
    máis persoas isto.

    ¿Qué aprendín da
    universidade en todo este
    tempo?. Eu que sei.
    Son cen versos, a ver cando se
    rematan.

    Penso que poido concluir cunha obra
    do vello poeta Mexicano, Fiorencio trotante,
    o cal, nunha das súas borracheiras
    diarias, decidiu escribir algo así:
    “Paséime os últimos anos
    da miña vida"cojiendo" con tódalas
    universitarias que
    accediron a aceptarme
    ná páxina de ligues,
    www.culeadasrapidas.com,
    á cal estou inscrito dende xa
    fai un tempo.
    E aínda así, non
    poido dicir del todo
    que o meu paso pola universidade fora
    del todo fructífero.
    Seica sexa o momento de
    matricularme nunha carreira
    e de
    relacionarme co resto
    das universitarias que non estaban
    inscritas na
    páxina mencionada anteriormente.
    E sinceiramente, dudo
    que a maioría delas
    fosen de verdade universitarias.
    Así, podería subir un pouco o meu nivel cultural.
    Deixar
    a miña puñeteira vida de alcohólico
    cibernético para
    asistir as macroborracheiras
    con sinceiras gañas de:
    mandar á merda a todo o que sexa
    quedarse tirado no sofá un
    sábado pola noite.

    Consiguindo así
    transformarme no
    fillo que os meus pais
    sempre quixeron ter”.
     
    #1
    Última modificación: 26 de Marzo de 2016
    A homo-adictus le gusta esto.

Comparte esta página