a fonte

Esa fonte que hai no outeiro
pretiño da miña casa,
esa fonte está soíña
que ninguén vai visitala.
Nacía nela, fresquiña,
unha auga limpa e ben clara,
unha auguiña que eu bebía
sen sede, só por probala
e senti-la súa vida
correndo pola garganta.

Esa fonte que hai no outeiro
pretiño da miña casa.

As risas dunhas mulleres
que de xeonllos estaban
ó pé dos seus lavadoiros
torcendo roupa mollada
chegan ó meu pensamento,
veñen soas, sen chamalas,
cunhas baldetas ben cheas
[SIZE=3]que na cabeza levaban,[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]andando polo carreiro,[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]ergueita a súa mirada,[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]foron á fonte primeiro[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]e volven da fonte á casa.[/SIZE]

[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]Esa fonte que hai no outeiro,[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]que por ela xa non pasan[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]lavadoiros de madeira[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]que unhas mulleres levaban[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]nin mociños calorosos[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]que nela se refrescaban,[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]esa fonte que hai no outeiro[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]xa non ten auguiña clara[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]e as herbas do monte bravo[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]déixana toda atoada,[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]acóchana dos meus ollos,[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]alónganma da mirada.[/SIZE]

[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]Fentos, silvas e carqueixas,[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]piornos, toxos e xestas[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]enceréllanse hoxe nela,[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]aínda que moito medren[/SIZE]
[FONT=Comic Sans MS][SIZE=3]non poderei esquecela.[/SIZE][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT]

 

Hay que recordos trouxeches
amigo a miña lembranza
eu tamen teño unha fonte
que xa non podo mirala
por ela corria a auga
mais fresca que eu recordara
foi a auga mas sabrosa
que na miña boca entrara
a fonte dos mouros era
o nome que eu lle chamaba
por que viaxaba por coba
que o monte atravesara
e salia asi fresquiña
hay, quen me dera probala.
Hay! que recordos trouxeches..
amigo a miña lembranza.

 

Bonita resposta deixas
o meu modesto poema,
eo douche as graciñas, Alba,
e con ledicia me quedo.

 

[FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS][FONT=Comic Sans MS]

Case me fas chorar. Lémbrame a fontiña que aínda hai na miña aldea e outra que hai no Porto Eguas, un pouco máis abaixo, á que ía coa miña tía avoa de pequena lavar a roupa.
Por desgraza, case todas as fontiñas e lavadoiros quedan desertos e, creme, párteseme a alma.
Sinxela forma de traer á lembranza o que foi e non é, porque foi esmorecendo por falta de...
O galego é tan sonoro que semella que a auga esvara polos dedos ao ler o que escribes. Prabéns, amigo Xosé.[/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font]

 

Moitas grazas amiga Meninha. A ledicia e moita vendo o teo comentario.
Un abrazo.
Xosé.

 

Esa fuente de la que tan bellamente hablas con una poesía exquisita y unos versos bucólicos virgilianos; esa fuente es la que haga que diga TE ESTRELLO

 

Muchísimas gracias, Jop. Es un honor tenerte por miscosas...
Un abrazo, amigo.

 

Uno tras otro sin descanso seguiré con tu lectura.

 

Muchísimas gracias, amigo Ángel.