Desde a gaiola

Desde a gaiola
Nesta gaiola de ausencia
encadeado á conciencia
teño o corazón pechado,
agardando,
por se precisas saber
se te cheguei a querer
ou se a teima que me guía
é unha paixón pasaxeira
que troca con cada feira,
que muda ó morrer o día.

Acharte foi casualidade,
coñecerte, unha ilusión,
desexarte, unha tortura,
posuírte, unha obsesión
que me esperta cada día,
que me persegue e me anula,
coa que durmo sen saber
se mañá, co amencer,
verei a luz que me aluma.

[FONT=Arial]E o tempo que vai pasando
[FONT=Arial]encadeado á lembranza
[FONT=Arial]de tanta paixón contida,
[FONT=Arial]revólvese contra min
[FONT=Arial]para amosarme que, ao fin,
[FONT=Arial]só me cómpre nesta vida
[FONT=Arial]un alento de tenrura,
[FONT=Arial]un segundo de loucura
[FONT=Arial]para bicarte a escondidas.

[FONT=Arial]Pero ao mirar cara dentro
[FONT=Arial]desta gaiola dourada,
[FONT=Arial]vexo, con gran amargura,
[FONT=Arial]unha sombra que me envolve,
[FONT=Arial]unha imaxe que se volve
[FONT=Arial]e, sorrindo con dozura,
[FONT=Arial]dime colléndome a man:
[FONT=Arial]“Abre o paraugas, María,
[FONT=Arial]a ver se ao pasar o día,
[FONT=Arial]se vai con el a negrura”.

[FONT=Arial]E o tempo vai pasando
[FONT=Arial]encadeado á lembranza
[FONT=Arial]dunha paixón sen razón.
[FONT=Arial]É posible que esta vida
[FONT=Arial]non me dea o que lle pida
[FONT=Arial]e, ao cabo, con tanto NON,
[FONT=Arial]acabe por se apagar
[FONT=Arial]a chama que está a alumar
[FONT=Arial]este pobre corazón.[/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT]

 

[FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial][FONT=Arial]
Querida Meninha, qué gran poema fixeches.
Lembra moito a Rosalía...
Saudiños, amiga, con estrelas que che poño neste fermoso poema.
Xosé.[/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font][/font]

 

Pois si que escribes bonito, ten moita razón ó amigo Xosé lembras a Rosalía fermosísimo poema, felicidades e estrelas.
Un bikiño, Alba

 

Grazas. Rosalía é... a mellor.