MeniÑa

Foi detrás da noite negra
cos olliños bagoados,
foi lembrando as amizades
que no camiño quedaron.

Aínda non ves, miña nena,
non ves que alí te deixaron?
No Camiño de Santiago
nunca máis irán vagando.

Foron marchando aos poucos
sen adeus dicir sequera,
sen dicir cousa ningunha...
Ai meniña, miña nena!

No camiño que ti levas
hai fontiñas de auga fresca
para a sede peregrina,
para as ánimas sedentas.

Non esquezas, queridiña,
non esquezas os carreiros,
as corgas, corredoiras,
os amigos verdadeiros.

Pois de ti foron compaña
canda os luceiros do ceo,
canda os grilos cantadores,
meniña, doce amor meu.

Vai detrás da noite negra,
vai cos olliños cegando,
co sorriso nos teus beizos,
co corazón camiñando.

Canta meniña, canta,
que cantando vaise a pena,
Canta meniña, canta!
Ai meniña, miña nena!

 

Débote dicir Ola en primeiro lugar, como galego que son, por atreverte a escribir estas liñas, que eu, dende logo, por non ser galegofalante, non me tivera atrevido.
Por desgraza, pásanos moito o de errar o obxecto directo, que en galego non leva preposición. Non o tomes como unha crítica, senón como un apuntamento, que tal vez queiras corrixir.
Serían:
Foi lembrando os amigos - Non esquezas ... os amigos verdadeiros.
Para diferenciar ves (do verbo vir) e ves (do verbo ver) debemos engadir o til no primeiro: Aínda non vés, miña nena.
Sen dicir palabra algunha -> é un castelanismo, o correcto é dicir "Sen dicir palabra ningunha".
Eso por conta dos últimos cursos feitos no meu traballo hai un ano, creo non equivocarme. De todos xeitos, certo é que as máis das veces falo castelán e podo estar igualmente errado.
Pero o teu poema paréceme lembrar a mesma Rosalía de Castro, aínda que eu non son lector de galego.
Dá a mesma impresión dunha moza facendo o percorrido do Camiño para esquecer, ou tentar de facelo, a aqueles que quixo, que xa non están porque a vida, polos seus recunchos, os afastou dela.
Logo queda un sentimento triste e unha bagoa que custa afastar da meixela.
Saúdos, compañeiro

 

Moitas grazas, amigo. Como ves, cambiei algunha cousiña. Tes moita razón nas túas advertencias.
Un saúdo.
Xosé.

 

Gracias, Mamen. Tú siempre tan amable conmigo.
Un besito.
Xosé.

 

Xosé yo ya he leído lo correcto. Al traje no le falta pespunte. Estrellas.

 

Gracias Ángel. Eran algunos errores, pero con el gallego normativo...aunque habÍa alguna razÓn de peso para que fuese corregido. TENGO QUE DECIR QUE ME AYUDÓ UNA BUENA AMIGA, UNA BUENA POETA GALLEGA QUE SABE MUCHO. ELLA ES CONCHA, DE NIC "MENINHA60". ESPERO PODER VERLA EN BREVE POR EL FORO.
Un fuerte abrazo.