Que non chore

QUE NON CHORE

E non quero, non quero,
esa noite, negra noite,
non a quero.
Noite pechada,
pasas de vagar,
deixa que veña
o claro luar.
Que chegue ven pronto,
que veña cediño,
que chora o meu neno,
que che ten mediño.
Non deixes, noite negra,
non deixes que chore
que os ollos dos nenos
só queren as flores.

 

Que agarimoso poema Xosé, dan ganas de coller ese neniño e acurrucalo nos brazos tarareando unha nana para que non chore, e de seguro que ti o farias así con moito cariño por que tes o corazón cheiño de ternura, Abrazos amigo e estreliñas pa que alumbren a noite e na cara do neno reluza un sorriso. Alba

 

Moitas grazas, Consuelo.
¡Qué cousiñas me dis!

 

Xosé, ya tardabas en dejar algo tuyo. O eso, o me he perdido algo. Abrazos.

 

Bueno...éste es del mes pasado, poco más de diez días. Acabo de dejar un micro relato. Ya ves...paseando por el portal.

Unha aperta, meu.

Xosé.

 

Xóse parece una nana es muy sonora un abrazo

 

Un abrazo, Carmen. Gracias por pasar.