Esqueciches

Esqueciches queridiño
esqueciches que te quero,
eu pensaba que na vida
caerías nese erro.


Mais agora xa pasou
que queres que diga agora,
que a vida che vaia dando
o que merezas de sobra.


Eu non choro, xa non choro
que chorar non vale moito,
que nesta vida eu creo
que eu xa chorei abondo.


Voltarei a mirar lonxe
onde os recordos non cheguen,
onde non me fagan dano
onde eu non poida velos.


A lúa segue saindo
o sol reloce pa todos,
e o mundo e moi grande
para soñar calquera soño.


A sorrise nos meus beizos
voltara logo a brillar,
e o corazón de novo
a de volver a soñar.


Po los camiños da vida
camiñamos como irmas,
ti camiñas un sendeiro
que eu non camiño detrás.

Dinme conta que a vida
e según como a vexa,
alegre si lle sorries
e triste se das tristeza.


E por eso que sorrío
aínda e que me pese,
séntome a veira da auga
e nese espello me vexo.


A lúa saeu calada
e achegóuseme sen presa,
agora estame sorrindo
na auga en que me contemplo.

 

¡Consuelo! Chegou ben, chegou. Isto foi unha boa sorpresa. Atopei unhos versiños dos bos. Estrelas en biquiños.
Xosé.

 

creo que los sentimientos no tienen un lenguaje ni forma¡¡ me encanto¡ suerte

 

Graciñas Xosé, e que pra ti o galeguiño faite ver os versos mais bonitos ¿Verdade? `Por que o levas no corazón.
deixoche unha aperta grande e ó meu agradecemento. Alba