No cu do mundo.

No cu do mundo
é moi difícil crecer,
non tes opcións,
fálanse idiomas
de máis de dez séculos,
malia son inútiles.

No cu do mundo,
A xente desexa fuxir,
pensa que a cultura e vella,
que non se pode estar.

No cu,
no centro do cu,
pasea sempre a mesma xente,
os seus habitantes fan as mesmas cousas,
existen localismos,
ata isos fracasan.

Pero no cu,
tamén hai risas dos nenos,
soños, campos, libros...,
deíxame nacer neste no meu cu,
ti podes finxir ter amigos en Nova York o tempo que queiras​

 

Ise lar del qu' falas Troto ista preto d' Chantada, estinven ali n' outro tempo. É un ha espréndida morada n' as portas d' o ceo ond' a amanecida é um tesouro d' moitos cores, c' um ha fonte d' auga crara e um os nenos qu' xogan falangeiros, e o caldo quente n' o inverno xunto a os bicos d' ela.

Canta alegría ai n' iste galego teu, e canta verdade chevan tuas verbas d' ouro home.

Moi belo, moi bo, un ha aperta.

Jon

PD: ise cu é a groria.

 

Moitas grazas Likiniano 2. Ė de cu non ten nada. Galiza rebosa intelectualidade, coma en calquera outro lugar. Unha aperta

 

Verdade... um bico.